عوامل درونی تأثیرگذار بر شاخص سنجش سلامت یا نسبت کفایت سرمایه در شبکه بانکی کشور

شاخص نسبت کفایت سرمایه از محرک­های مهم در فرآیند سودآوری مؤسسات مالی و بانک‏ها محسوب می­شود. از این رو تحقیق حاضر به بررسی عواملی می پردازد که در تعیین شاخص سنجش سلامت بانک یا نسبت کفایت سرمایه­ بانک­ها مؤثر است. بدین منظور با استفاه از سیستم نمونه گیری تصادفی ساده تعداد چهارده بانک دولتی و غیردولتی طی بازه زمانی پنج ساله 1385 تا 1389 به عنوان نمونه­ آماری تحقیق از بین شبکه بانکی کشور انتخاب گردید. در این پژوهش شاخص سنجش سلامت مالی بانک یا نسبت کفایت سرمایه به عنوان متغیر وابسته و متغیرهای اندازه بانک یا لگاریتم حجم دارایی های درآمدزا و عملیاتی، سهم تسهیلات اعطایی به بخش های مختلف اقتصادی، کشاورزی، بازرگانی، صنعت، خدمات و صادرات در چارچوب عقود اسلامی با بازدهی ثابت (عقود مبادله یی) و عقود با بازدهی احتمالی (عقود مشارکتی) ازکل دارایی های عملیاتی و درآمدزا، اندوخته زیان تسهیلات اعطایی، نرخ بازده حقوق صاحبان سهام و سهم تأمین مالی از محل سپرده های مدت دار در ساختار سرمایه بانک یا نسبت اهرم مالی به عنوان متغیر مستقل درون سازمانی در قالب پنج گزاره پژوهشی مختلف در الگوی رگرسیونی چندگانه مبتنی بر داده های پانلی مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج به دست آمده از آزمون فرضیه ها نشان داد که متغیرهای اندازه بانک، سهم تسهیلات اعطایی به بخش های مختلف ازکل دارایی های عملیاتی و درآمدزا، نرخ بازده ارزش ویژه، اندوخته­ زیان تسهیلات اعطایی و سهم تأمین مالی از محل سپرده های مدت دار در ساختار سرمایه بانک یا نسبت اهرم مالی، رابطه منفی و معنی داری با نسبت کفایت سرمایه دارند.